Z miłością do miejsc jest jak z miłością w ogóle. Wystarczy jeden przypadkowy dotyk, mimochodem, przelotne spojrzenie, niewymuszone, żeby zapragnąć i zrozumieć, że chciałoby się już na zawsze doznawać tych emocji. Tak było ze mną i Toskanią. Miłość od pierwszego wejrzenia.
L’amore per i luoghi è come l’amore come tale. Basta un tocco, per caso, di sfuggita, uno sguardo fugace, non forzato per svegliare il desiderio e per capire che si vorrebbe provare per sempre queste emozioni. Questo è quanto mi è successo con la Toscana. Amore a prima vista.
Do Toskanii przyjechałam później, niż planowałam. Pierwszy pociąg przegapiłam, w drugim nie było nawet jednego wolnego miejsca (pisałam o tym TUTAJ). Miałam więc niewiele czasu, bo wieczorem byłam już umówiona w zupełnie innej części Włoch. Przeczuwałam jednak, że przekroczyłam magiczną granicę i im więcej uda mi się zobaczyć, tym bogatsza wrócę z tej podróży.
Sono arrivata in Toscana più tardi di quanto avessi programmato. Il primo treno mi era sfuggito, nel secondo non era rimasto nemmeno un posto libero. Avevo dunque poco tempo, perché la sera avrei dovuto incontrarmi con qualcuno in un altro posto ancora e abbastanza distante. Comunque, intuivo di aver attraversato un confine entrando in quel posto magico e che più sarei riuscita a vedere, più ricca sarei tornata da quel viaggio.
Wyjątkowe wnętrza zawsze robiły na mnie wrażenie. Lubiłam też przed snem marzyć o tym, co mogłabym zrobić z miejscem, w którym mieszkam, gdybym miała nieograniczone środki finansowe. Jednak intensywniej wnętrzami zaczęłam interesować się dziesięć lat temu. Głodna wiedzy zaczęłam kupować bogato ilustrowane albumy, a wśród moich wyborów przeważały te pozycje, które pokazywały domy znad Morza Śródziemnego. Do Włoch zaczęłam bowiem tęsknić już od pierwszego dnia, w którym je zobaczyłam.
Gli interni insoliti mi impressionano da sempre. Mi è sempre piaciuto immaginare, prima di addormentarmi, le cose che avrei potuto fare con la casa in cui abitavo se avessi avuto a disposizione mezzi finanziari illimitati. Ma ad interessarmi in maniera più sistematica agli interni ho iniziato dieci anni fa. Avendo fame di saperne di più, compravo album ricchi di foto, per lo più libri dedicati allo stile mediterraneo. Infatti, la mia nostalgia dell’Italia è nata dal primo momento in cui ho visto questo stupendo Paese.
Jednym z kupionych wówczas albumów, było wydawnictwo Taschen “Living in Tuscany”. Przekartkowałam tę książkę dziesiątki razy wpatrując się w klimat miejsc przedstawionych na zdjęciach. Chociaż widziałam tak wiele różnych miejscowości we Włoszech, te toskańskie widoki czarowały mnie nieznanym urokiem. Wydawały mi się jednocześnie bardzo odległe, ponieważ nigdy tam nie byłam. Aż do teraz.
Uno degli album che ho comprato a quell’epoca era “Living in Tuscany” della casa editrice Taschen. Ho sfogliato questo libro decine di volte, guardando l’atmosfera dei luoghi presentati nelle foto. Anche se ho visto molti posti in Italia, queste viste toscane avevano per me un fascino sconosciuto. Che mi sembrava pure molto distante. Fino ad oggi.
Wychodząc z pracowni Silvany miałam świadomość, że nie nasyciłam się jej atmosferą do końca, ale czas gonił, a we mnie była przemożna chęć zobaczenia jak najwięcej. Silvana zaproponowała mi odwiedzenie domu jednego z jej przyjaciół, dla którego zaprojektowała gabinet. Spodziewałam się, że zobaczę coś niezwykłego. Zobaczyłam coś wspaniałego i poznałam niecodzienną historię właściciela domu.
Uscendo dal laboratorio di Silvana, mi rendevo conto di non aver goduto l’atmosfera di quel posto quanto avrei voluto, ma dovevamo sbrigarci e io avevo una voglia prepotente di vedere più posti possibile. Silvana mi ha proposto di visitare la casa di uno dei suoi amici, per il quale aveva progettato lo studio. Mi aspettavo di vedere qualcosa di speciale. Ho visto una casa grandiosa e ho conosciuto la storia insolita del suo proprietario.
Słońce zachodziło. Bałam się, że zdjęcia mogą nie wyjść ostre. Robiłam je w lekkim popłochu, reanimując co chwilę padającą ze zmęczenia baterię.
Il sole tramontava. Temevo di non riuscire a fare le foto con la nitidezza sufficiente. Le scattavo con una leggera paura, rianimando in fretta la batteria che si era scaricata dalla fatica di fare quel giorno centinaia di foto.
Ogród – Il giardino
Ta oryginalna altana to także dzieło Silvany Olmo. Questo insolito gazebo è sempre un progetto di Silvana Olmo.
Kot właścicieli nie odstępował ode mnie ani na krok. Pewnie kocia inteligencja powiedziała mu, że mam jego siostrę bliźniaczkę u siebie w domu. Il gatto dei proprietari non mi lasciava di fare nemmeno un passo senza di lui. È stata di sicuro l’intelligenza di gatti a dirgli che a casa mia ho la sua gemella.
Uwielbiam widok kwitnących rozmarynów! Adoro il rosmarino in fiore!
Zwiedzanie rozpoczęłam od ogrodu. Czekałyśmy z Silvaną na Alessandro, właściciela domu, który miał dojechać za parę minut. W tym czasie Silvana pospiesznie opowiadała mi i o nim, i o projekcie gabinetu, który dla niego zrealizowała. Alessandro jest właścicielem niezwykłej firmy – produkuje drewniane zegarki na rękę, wykonywane z drewna z recyklingu. Surowiec pozyskuje, między innymi z drewnianych pali, do których cumuje się gondole w Wenecji! Z tego samego drewna Silvana wykonała dla niego biurko.
Ho iniziato la visita dal giardino. Nel frattempo aspettavamo con Silvana l’arrivo del proprietario della casa. Silvana mi raccontava del progetto e di lui. Alessandro è fondatore di un’azienda molto interessante. Produce orologi in legno recuperato, tra l’altro, dai pali veneziani! Con lo stesso legno veneziano, Silvana aveva realizzato la scrivania che si trovava nello studio.
Gabinet – Lo studio
Słońce domalowało do obrazu swoje własne plamy. Il sole ha aggiunto sul quadro le sue macchie a piacere
Dekoracje z Laborio Creativo di Silvana Olmo. Le decorazioni del Laboratorio Creativo di Silvana Olmo
Rękodzieło, ikony światowego designu, sztuka. Razem kompozycja idealna. L’artigianato, le icone del design mondiale, l’arte. L’insieme una composizione perfetta.
Alessandro produkuje zegarki na rękę wykonywane z recynklingowanego drewna, które pozyskuje w różnych zakątkach świata. Między innymi wykorzystuje zużyte pale weneckie. Z nich właśnie Silvana Olmo zaprojektowała biurko do gabinetu. Alessandro produce orologi fatti in legno da recykling, recuperato da tutte le parti del mondo. Riutilizza anche i vecchi pali veneziani, e sempre gli stessi gli a usati Silvana Olmo per la scrivania nello studio.
Laboratorio Creativo – główny bohater tego wnętrza. Laboratorio Creativo – il protagonista di questo interno.
Gabinet został wyposażony przedmiotami z czarodziejskiego Laboratorio Creativo – lampa, artykuły dekoracyjne. Spójrzcie na regał z dokumentami. Silvana wykorzystała tutaj najzwyklejsze drewniane segregatory z IKEA, które wykleiła malowanym lnem.
Lo studio è stato arredato con le decorazioni del magico Laboratorio Creativo. Anche il lampadario è opera di Silvana. Guardate lo scaffale. I raccoglitori, fatti sempre da Silvana, sono quelli che conosciamo molto bene da IKEA, solo che sono stati rivestiti in lino tinto.
Muszę przyznać, że po raz pierwszy widzę listwę świetlną, która tak pięknie i plastycznie modeluje wnętrze.
Devo ammettere che vedo per la prima volta una barra luminosa che sa modellare l’interno in modo cosi bello e plastico.
Zegarki – Gli orologi
Z gabinetu przeszłyśmy do drugiego pomieszczenia związanego z pracą Allesandro. W ustawionych w szeregu witrynach wiszą wyeksponowane wyrabiane przez niego zegarki. Stare meble, odsłonięte belki, dzieła sztuki i bogaty, szklany żyrandol wenecki.
Dallo studio siamo entrat in un’altra stanza legata al lavoro di Alessandro. Negli armadi vetrati, messi in fila, erano esposti gli orologi prodotti da lui. Mobili antichi, travi di legno a vista, opere d’arte, lampadario veneziano.
Typowy dla toskańskich wnętrz belkowany sufit. Połączenie bogatego weneckiego żyrandola i nowoczesnego malarstwa. La struttura di travi di legno tipica per i soffitti toscani. Il lampadario toscano ricchissimo sposato con l’arte contemporanea.
Misja pana domu – ekologiczne zegarki to jedna z form wyrazu jego szacunku dla natury. Więcej o tym możecie przeczytać na stronie internetowej We Wood. La mission del padrone di casa – gli orologi ecologici sono una delle forme di espressione del suo rispetto per la natura. Per saperne di più visitate il sito web We Wood.
Kuchnia – La cucina
Kolejnym wnętrzem była kuchnia. Tu właśnie moje wyobrażenia o toskańskim klimacie znalazły swój rzeczywisty, namacalny wymiar. Kuchnia była dokładnie taka, jak te z mojego taschenowskiego albumu.
La stanza successiva era la cucina. Ed è stato proprio qui dove le mie immaginazioni dell’atmosfera toscana hanno trovato la loro dimensione reale e palpabile. La cucina era esattamente come quelle dell’album della Taschen!
Kuchnia – 100% Toskanii. La cucina – 100% di Toscana
Salon – Il Salotto
Nieśmiało przeszłam z niej do kolejnego pokoju. Moim oczom ukazał się osnuty światłem zachodzącego słońca salon. Masywny kamienny kominek, niewiele mebli, kilka antyków, doskonałe obrazy i bukiet kwiatów.
Timidamente sono entrata nella stanza accanto. Mi sono trovata in un salotto avvolto dalla luce del tramonto. Un camino robusto in pietra, pochi mobili, qualche oggetto antico, quadri eccellenti e un mazzo di fiori.
Miejsce, w którym gości atmosfera przenikająca duszę. Dla samego światła warto było przejechać te wszystkie kilometry. Poczułam się, jakbym weszła do jednego z renesansowych obrazów. Więc to w takim świetle malował Leonardo, pomyślałam…
Un posto di atmosfera che penetra l’anima. Per la sola luce ne è valsa la pena. Mi sono sentita come se fossi entrata in un quadro rinascimentale. E allora era questa la luce nella quale dipingeva Leonardo, ho pensato…
Zostawiam was ze światłem, z klimatem, Toskanią.
Vi lascio con la luce, con l’atmosfera, con la Toscana.
Toskania – miłość od pierwszego wejrzenia. Toscana – amore a prima vista
Dom Alessandro opuszczałam z ogromnym żalem, ale znowu w pośpiechu. Musiałam złapać pociąg do Bolonii i dojechać na miejsce o przyzwoitej porze, co powoli zaczynało być mało realne.
Non è stato facile salutare la casa di Alessandro, ma ero sempre di fretta. Dovevo prendere un treno per Bologna ed arrivare sul posto in un orario decente che pian piano diventava poco reale.
To już drugi mój wpis poświęcony tylko jednemu dniu we Włoszech. I nie ostatni. Tego dnia dane mi było przeżyć jeszcze kilka intensywnych godzin i o nich opowiem wam w kolejnym wpisie.
È la seconda relazione di un giorno solo in Italia. E non sarà l’ultima. Mi aspettavano ancora alcune ore piene di emozioni prima di andare a dormire, ma ve le racconterò in un altro post.
Zdjęcia oznaczone moim logo zostały wykonane przeze mnie i wraz z publikowanymi przeze mnie tekstami są chronione prawami autorskimi.
– Jest mi miło, że czytasz mojego bloga.
Zaproś swoich znajomych, lubię gości! –
