Miasteczko Bosa na Sardynii, o którym tak często wam wspominam, leży u ujścia rzeki Temo. Wędrując doliną w górę biegu rzeki, czyli wgłąb wyspy, natrafimy na otulone skałami zielone sady cytrusowe, gaje oliwne i rozrzucone wśród nich pojedyncze domki. W jednym z nich mieszkają moi przyjaciele. I właśnie ten sardyński domek w nowoczesnym stylu będzie bohaterem dzisiejszego wpisu.
Czas na ostatni etap mojej podróży-espresso do Włoch (espresso, bo krótka i mocna). Zakończyłam na pożegnaniu z Silvaną Olmo na stacji w Montecatini Terme, skąd zamierzałam udać się do Bolonii, gdzie czekała na mnie osoba bardzo dobrze już wam znana. Nie wiedziałam jednak, że czekają mnie również bliskie spotkania z Renesansem.
È ora di raccontarvi l’ultima tappa del mio viaggio lampo in Italia. Vi ho lasciati mentre salutavo Silvana Olmo nella stazione dei treni di Montecatini Terme per andare a Bologna dove mi aspettava una persona che conoscete già molto bene. Non mi rendevo conto però che a Bologna mi aspettavano anche gli incontri ravvicinati con il Rinascimento.
Dawno nie było przepisów. Co powiecie na włoskie jedzenie? Postanowiłam się podzielić z wami przepisem na pulpeciki zawijane w prosciutto, którymi kiedyś poczęstowali mnie moi znajomi – ona Polka, on Włoch, danie prosto z Sycylii, na której zresztą nigdy jeszcze nie byłam! Znowu zapraszam do mojej kontrowersyjnej kuchni z brzydką lodówką i nie najlepszymi meblami.
Za siedmioma górami, za siedmioma lasami, śnieżną zimową porą rozstawiano w Trydencie jarmarki bożonarodzeniowe. Świat wypełniał zapach grzanego wina i wędzonych wędlin oraz gwar rozmów i świątecznych melodii. Nikt się nie dziwił, że w tym niezwykłym miejscu figura Świętego Mikołaja stała obok palmy na tle skalistych Dolomitów.
Jak przeżyć włoski dzień nad morzem, żeby zrobić wszystko i się nie narobić? Jak osiągnąć stan zwany dolce far niente? Jak wykorzystać wszystkie uroki od wschodu słońca do późnej nocy? Postaram się wam o tym opowiedzieć, a ilustracją niech będzie mój dzień na Sardynii. Gotowi? Pobudka! Wstajemy.
O wakacyjnych, wymarzonych destynacjach zwykliśmy mówić i myśleć “raj na ziemi”. I taki bez wątpienia jest basen Morza Śródziemnego… z naciskiem na słowo ziemia. Właśnie wróciłam. Wypoczęta, szczęśliwa, opalona. Moje sardyńskie wakacje były wspaniałe, choć przysłonił je cień. Nie po raz pierwszy zresztą.
Jest wspaniale! Jest lato, słońce zachodzi o późnych godzinach wieczornych, po dniu wielkiej spiekoty – nie próżnuje, Złociutkie! Są wakacje, co prawda nie moje, a moich dzieciaków. Na ten czas czekam w szare listopadowe dni i w lutowy zimny czas. Na lato w ogrodzie, na późny, z racji upału, obiad pod para-solem chroniącym przed słońcem, nie deszczem, na spanie pod samym prześcieradłem…
W czerwcowy wieczór, kiedy wszyscy czekają, żeby krzyknąć gol, ja napiszę wam… golf. Napiszę wam również o moim (krótkim) pobycie w benedyktyńskim klasztorze, chociaż golf i klasztor, z pozoru, nie mają ze sobą nic wspólnego.
Nigdy do tej pory nie robiłam tego typu podsumowań, ale tym razem nie mogę się oprzeć pokusie. Mój maj na Instagramie był wyjątkowy, ponieważ w ogóle ubiegły miesiąc zakręcił mi w głowie wrażeniami i obrazami.
Kiedy prezentowałam loft, który zaprojektowała Maria Rosaria Boccuni, obiecałam, że napiszę o niej więcej. I tak umówiłyśmy się na kawę w Bristol Wine Bar.
Presentando il loft di Maria Rosaria Boccuni vi ho promesso di tornare presto a parlare di lei. Un giorno, finalmente siamo riuscite ad incontrarci per un caffè al Bristol Wine Bar.