Jeszcze parę lat temu niklowana konsola pod umywalkę mogła być tylko obiektem westchnień, w Polsce praktycznie niedostępnym. Dzisiaj nadal zdaje się tkwić ciągle tylko w obrębie marzeń, bo trzeba ją ściągać na zamówienie. Ale już można. Dlaczego wciąż należy do rzadkości w naszych łazienkach?
Przedpokój w bloku, malutka przestrzeń, w której trzeba zmieścić wierzchnie ubrania, zmieniane obuwie i choć kawałeczek przestrzeni na odłożenie torebki, kluczy i zakupów. Problem zaczyna się, gdy całość ma nabrać wyjątkowego charakteru wyrażającego ducha domu i gospodarzy.
Chyba mnie właśnie dopadł “autumn blues”. Poszłam do ogrodu, ścięłam kilka gałązek z resztkami po lecie i po raz enty przearanżowałam marmurową konsolkę. Nagle w domu zapanowało blade, jesienne retro. Dałabym susa pod jakiś ciepły pled, ale mam dla was ważną wiadomość.
Odkąd zamarzył mi się mebel, na którym mogłabym ustawiać moje ulubione bibeloty, tkwiłam w przekonaniu, że doskonale wiem, jak zaaranżować konsolę. Chciałam, żeby zdobiła i była praktyczna, dlatego wzdychałam, i nadal wzdycham, do drewnianej komody, z trzema szufladami w szeregu, bezpośrednio pod blatem, gdzie mogłabym chować obrusy i z dodatkową półką tuż nad podłogą, gdzie mogłabym ustawiać kosze z pledami i poduszkami. Gdy jednak warunki dyktuje skąpy metraż, rozsądek podpowiada: mierz siły na zamiary! I oto, pewnego dnia, stanęła w moim domu lekka, eteryczna, szlachetna i urzekająca konsolka z marmurowym blatem firmy Ideeën.