Od kilku dni zastanawiałam się, o czym napisać 31 grudnia, kiedy wszyscy myślą już tylko o tym, by powitać Nowy Rok, szykują kreacje, fryzury, makijaże i stoły. Myślałam o jakimś szybkim przepisie, ale z pewnością macie już gotowe i menu, i wszystkie potrawy. Za późno na porady na temat przystrojenia domów i stołów. Podsumowanie roku? Tak banalnie?

A jednak właśnie podsumowanie wydawało mi się najbardziej sensowne, szczególnie dlatego, że właśnie zamykam pierwszy rok istnienia homelikeilike.com, rok niepełny, bo blog wystartował na początku kwietnia. Od tamtej pory liczba odwiedzających wzrosła niemal dziesięciokrotnie! Chwilami żal mi, że z pierwszymi wpisami nie miałam szans dotrzeć do was wszystkich. Natura bloga jest taka, że mało kto grzebie w archiwum, czytelnicy najczęściej wpadają zobaczyć najnowszy wpis.

Przymierzałam się do tego, by dzisiaj zamieścić tu przegląd najważniejszych wydarzeń z krótkiego roku Home like I like ilustrując je moimi wybranymi zdjęciami. I jak to często bywa, porzuciłam te plany w ostatniej chwili. Dlaczego? Otóż dlatego, że analizując przyczyny mojego pojawienia się w blogsferze, stwierdziłam, że wszystko zaczęło się niemal dokładnie rok temu, od planów na remont pokoju mojej córki. Planom tym poświęciłam również jeden z pierwszych moich wpisów, lecz potem, z różnych przyczyn, nie udało mi się całości zrealizować tak szybko i sprawnie, jak założyłam to sobie na samym początku. I teraz, na zakończenie roku, nareszcie mogę powiedzieć, że pokój jest gotowy. Brakuje jeszcze parę drobiazgów, ale nie jest już pokojem w remoncie, jakim był przez cały ten rok. Dzisiaj rano pomyślałam: może więc wkleję jedno – dwa aktualne zdjęcia w ramach podsumowania…

W ten cudownie słoneczny dzień, w niewielkim pokoju z dużym oknem na południe, z paroma świąteczno-połyskującymi ozdobami, postanowiłam wam złożyć noworoczne życzenia. Jeszcze wrócę z dokładnym opisem prac, zestawieniem kosztów i użytych materiałów. Dzisiaj po prostu przesyłam wam ogromną dawkę pięknego światła.

Wbrew temu, co się powszechnie mówi, o złudnym świecie tworzonym przez internet, o wirtualnej rzeczywistości zabijającej realność, dla mnie ten kawałek świata www stał się drzwiami do prawdziwych, żywych, wspaniałych ludzi, do najprawdziwszych spotkań, emocji i radości wspólnego przebywania, rozmowy. Piszę te słowa myśląc ciepło o osobach, których nie poznałabym bez bloga, a z którymi mogłam plotkować, nawet do północy! Często przy kawie i ciastku. To było wielkie wydarzenie odchodzącego roku.

Nie będę wam pisać o planach. Mam je. Zamiast teoretyzować, wolę je wam pokazać w praktyce. Chcę po prostu, aby kolejny rok mógł być nadal tym fascynującym dialogiem z wami. Szczęśliwego Nowego Roku, moi mili!