Obrazem, który mnie ostatnio prześladuje jest kropla błękitu na rozległym białym tle. Widzę to na inspiracjach w Pinterest, na Instagramie i wokół mnie. Wszędzie widzę dużo bieli i małe niebieskie akcenty. Może widzę też inne rzeczy, ale chyba tylko ta kombinacja jest w stanie przykuć moją uwagę.

Czemu “negatyw”? Bo mówiąc o oceanie naturalniejszym jest przywołanie obrazu wielkiego błękitu z kropelką bieli w środku – jakimś skorupiakiem czy biały koralowcem – prawda? Mnie natomiast nie daje spokoju ta proporcja mieszania 95% białej barwy i 5% błękitu. Może to wina moich okularów, które stały się za słabe i nagle wszystko traci ostrość, zlewa się w pasmo bieli z zaakcentowanymi ciemnymi niebieskimi punktami? Mam wręcz ochotę wyrzucić wszystko, co nie spełnia tego warunku, wyczyścić otoczenie, opróżnić przestrzeń. No, sami zobaczcie!

Hipnotyzują mnie te obrazy! Uporczywie wchodzę na stronę sklepu Hamptons Style i przeglądam ich inspiracje na Instagramie i mam ochotę mieć tak w domu! (swoją drogą, to aż trochę zabawne, że taki sklep funkcjonuje sobie nie na Long Island, a w… Australii. Mówię wam, nostalgia i sentyment są niezmierzoną siłą napędową!)

A wracając do nękających mnie (przyjemnie) obrazów – waszym zdaniem to może być zepchnięty do podświadomości żal z powodu braku białej, śnieżnej zimy? Ja przecież tak przemożnie nie potrzebuję w życiu śniegu! A może to jednak wzmagające marzenie o wakacjach nad morzem, w białym domku zalanym słońcem? Która z koncepcji bardziej do was przemawia? I jak sądzicie, czy kropla błękitu w oceanie bieli nie jest zbyt monotonną propozycją na co dzień?

---

– Jest mi miło, że czytasz mojego bloga.

Zaproś swoich znajomych, lubię gości! –