Kiedy projektowałam swoją łazienkę, wiedziałam na pewno, że chcę mieć w niej bidet. W poprzedniej też zresztą. Oto krótka historia bidetu, dziwnego łazienkowego naczynia, które w jednych krajach jest jest nakazane prawem, w innych wzbudza zdziwienie i bywa brane za dodatkową muszlę klozetową.
Wyznaję zasadę, że każda wiedza ma gdzieś swój początek i ponieważ nie rodzimy się z kompletną znajomością rzeczy i wszechświata, można pytać o wszystko, aby odgonić niewiedzę i powitać nowe obszary poznania. Po raz kolejny to przekonanie przypomniało mi o sobie, gdy zamieściłam wpis o mojej łazience (TEN), a ktoś zapytał, co to za naczynie obok muszli klozetowej.
Być może nie byłoby bidetu w moim domu, gdyby nie moją wielka fascynacja Włochami. Tam bowiem, w 1995 roku, po raz pierwszy zobaczyłam bidet i tam też dowiedziałam się, do czego sprzęt ten służy.
Bidet to naczynie umieszczane w łazience obok muszli, przeznaczone do mycia tzw. miejsc intymnych po skorzystaniu z toalety. O ile ktoś uważa, że papier toaletowy załatwia (nomen omen) sprawę, o tyle Włosi właśnie nie wyobrażają sobie codziennej toalety bez korzystania z bidetu. Moi znajomi Włosi nie raz zadawali w polskim towarzystwie kłopotliwe pytanie: dlaczego u was w hotelach nie ma bidetów? Albo jeszcze gorzej: no dobrze, ale jak się TAM myjesz po TYCH SPRAWACH?
Czy wiecie, że we Włoszech bidet jest wręcz obowiązkowym wyposażeniem łazienki, a prawo nakazujące jego instalowanie w ilości sztuk co najmniej jednej w każdym domu, wprowadzono w 1975 roku? W tym samym roku takie samo prawo wprowadzono również w Portugalii. Bidety są powszechnie montowane także w Grecji, Hiszpanii i Albanii.
Należy przyznać, że widzi się ich coraz więcej także w Polsce, chociaż zdecydowanie wybór misek bidetowych jest dość ograniczony, co jednakże nie może dziwić, skoro mowa o produkcie mimo wszystko jednak raczej niszowym.
I choć można by przypuszczać, że bidet jest włoskim wymysłem, to w rzeczywistości naczynie wymyślono we Francji. Wynalazcą bidetu był Christophe Des Rosiers i opracował swój wynalazek w XVIII wieku, specjalnie dla towarzyszki (żony?) francuskiego premiera, Madame De Prie. Francuskiego nie znam, ale źródła podają, że bidet oznacza konika, a nazwa nawiązuje do pozycji, którą przybiera osoba korzystająca z naczynia. Gorącą fanką bidetu była Madame Pompadour.
We włoskiej historii bidet odnajdujemy po raz pierwszy w drugiej połowie XVIII wieku, kiedy to Królowa Neapolu, Maria Karolina Habsburg zażyczyła sobie, aby go jej zamontować w prywatnych komnatach, nie wiedząc nawet, że już wtedy bidet cieszył się opinią narzędzia pracy prostytutek. Włochom ten stereotyp (silnie utrwalony w innych krajach, ale o tym za chwilę), jak widać, nie przeszkodził w tym, aby bidet wkroczył do niemal 97% mieszkań.
Tymczasem Amerykanie i Anglicy odnieśli się do bidetu z ogromną rezerwą, czy wręcz pogardą, ponieważ zdecydowanie na długie lata kojarzyli go z domami publicznymi. Przypuszcza się, że Amerykanie zobaczyli bidety po raz pierwszy właśnie w domach publicznych we Francji, w czasie II Wojny Światowej i na długo w zbiorowej świadomości utrwaliło się przekonanie, że jest to sprzęt gorszący, służący frywolnym paniom do mycia po udzieleniu usługi. Co ciekawe, na podstawie ankiety przeprowadzonej w 2001 roku przez francuskie ministerstwo turystyki, Anglicy stwierdzili, że dużo bardziej niż obecność bidetu w pokoju hotelowym jest dla nich ważna jakość poduszek do spania.
Wracając do Włoch: oprócz przepysznej łazienki Burbonów w Casercie, wyposażonej w granitową wannę, toaletę z marmuru carrara i bidet właśnie, sprzęt ten umieszczano początkowo tylko w bogatych domach szlacheckich. Warto podkreślić, że bidet początkowo znajdował się na wyposażeniu sypialni. Dopóki na początku XX wieku instalacje wodne i sanitarne nie stały się powszechnym udogodnieniem , a toalety nie weszły z zewnętrza do wnętrz, bidet wciąż był kojarzony ze sprzętem lekkich obyczajów.
Właśnie rozwój instalacji wodnych i sanitarnych w domach doprowadził stopniowo do wzrostu popularności bidetu, który wraz ze wspomnianymi rozporządzeniami z 1975 roku stał się w części krajów Europejskich tak oczywistym elementem wyposażenia łazienki, jak u nas umywalka.
Pamiętam, że jeszcze w latach 90. XX wieku starsze modele bidetów we Włoszech miały niewygodny i niezbyt zachęcający wylot wody. Baterie bidetowe, opracowane dzisiaj w przeróżnych modelach i stylistykach podnoszą również jakość korzystania z bidetu.
Post napisałam w oparciu o informacje zgromadzone na włoskich stronach:
– https://www.besidebathrooms.com/storia-del-bidet-quello-strano-oggetto-a-forma-di-chitarra/
– https://it.wikipedia.org/wiki/Bidet
Zdjęcia oznaczone moim logo zostały wykonane przeze mnie i wraz z publikowanymi przeze mnie tekstami są chronione prawami autorskimi.
– Jest mi miło, że czytasz mojego bloga.
Zaproś swoich znajomych, lubię gości! –
